κοντοσταβλίκιν

κοντοσταβλίκιν, τὸ (Μ)

το αξίωμα τού κοντοστάβλη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοντοστάβλης* + κατάλ. -ίκι(ο)ν (πρβλ. αρχονταρ-ίκιν)].